Wykresy sił wewnętrznych - belki (metoda funkcji) - II

W tym filmie przejdę do przykładu obliczeniowego. Rozwiąże belkę swobodnie podpartą, na całej swojej długości obciążoną obciążeniem ciągłym równomiernie rozłożonym.

Zacznę od zaznaczenia na belce punktów charakterystycznych oraz od przyjęcia włókien spodnich (włókien uprzywilejowanych) służących do znakowania wykresów momentów gnących.

Następnie podzielę belkę na przedziały charakterystyczne. Każdy z przedziałów przekroje myślowym przekrojem lewo lub prawostronnym. W kolejnym kroku wyznaczę funkcję momentów, sił tnących i sił normalnych dla każdego z wyznaczonych przedziałów charakterystycznych.

W przedziałąch, w któych występuje obciążnie ciągłe równomiernie rozłożonę poprzez przyrównanie pochodnej funkcji momentó do zera sprawdzę wsytępowanie ekstremum tej funkcji w danym przedziale. W przypadku wystąpienia ekstremum wysnaczę jego wartość.

Na końcu na podstawie uzyskanych funkcji sił wewnętrznych w poszczególnych przedziałach narysuje wykresy sił tnących, momentów gnących i sił normalnych.

Po narysowaniu wykresów pokaże Wam jak patrząc na wykresy i na belkę sprawdzić poprawność swojego rozwiązania.

W tym filmie przejdę do kolejnego przykładu obliczeniowego. Rozwiąże belkę swobodnie podpartą, na części swojej długości obciążoną obciążeniem ciągłym równomiernie rozłożonym. Dodatkowo belka jest obciążona momentem skupionym i siłą skupioną.

Zacznę od zaznaczenia na belce punktów charakterystycznych oraz od przyjęcia włókien spodnich (włókien uprzywilejowanych) służących do znakowania wykresów momentów gnących.

Następnie podzielę belkę na przedziały charakterystyczne. Każdy z przedziałów przekroje myślowym przekrojem lewo lub prawostronnym. W kolejnym kroku wyznaczę funkcję momentów, sił tnących i sił normalnych dla każdego z wyznaczonych przedziałów charakterystycznych.

W przedziałąch, w któych występuje obciążnie ciągłe równomiernie rozłożonę poprzez przyrównanie pochodnej funkcji momentó do zera sprawdzę wsytępowanie ekstremum tej funkcji w danym przedziale. W przypadku wystąpienia ekstremum wysnaczę jego wartość.

Na końcu na podstawie uzyskanych funkcji sił wewnętrznych w poszczególnych przedziałach narysuje wykresy sił tnących, momentów gnących i sił normalnych.

Po narysowaniu wykresów pokaże Wam jak patrząc na wykresy i na belkę sprawdzić poprawność swojego rozwiązania.

W tym filmie przejdę do kolejnego przykładu obliczeniowego. Rozwiąże belkę swobodnie podpartą, na części swojej długości obciążoną obciążeniem ciągłym równomiernie rozłożonym. Dodatkowo belka jest obciążona momentem skupionym i siłą skupioną. Obciążenie ciągłe leży na części belki przewieszonej poza podporą przegubową przesówną.

Zacznę od zaznaczenia na belce punktów charakterystycznych oraz od przyjęcia włókien spodnich (włókien uprzywilejowanych) służących do znakowania wykresów momentów gnących.

Następnie podzielę belkę na przedziały charakterystyczne. Każdy z przedziałów przekroje myślowym przekrojem lewo lub prawostronnym. W kolejnym kroku wyznaczę funkcję momentów, sił tnących i sił normalnych dla każdego z wyznaczonych przedziałów charakterystycznych.

W przedziałąch, w któych występuje obciążnie ciągłe równomiernie rozłożonę poprzez przyrównanie pochodnej funkcji momentó do zera sprawdzę wsytępowanie ekstremum tej funkcji w danym przedziale. W przypadku wystąpienia ekstremum wysnaczę jego wartość.

Na końcu na podstawie uzyskanych funkcji sił wewnętrznych w poszczególnych przedziałach narysuje wykresy sił tnących, momentów gnących i sił normalnych.

Po narysowaniu wykresów pokaże Wam jak patrząc na wykresy i na belkę sprawdzić poprawność swojego rozwiązania.

W tym filmie przejdę do kolejnego przykładu obliczeniowego. Rozwiąże belkę swobodnie podpartą, na części swojej długości obciążoną obciążeniem ciągłym równomiernie rozłożonym. Dodatkowo belka jest obciążona momentem skupionym i siłą skupioną. Obciążenie ciągłe leży na części belki pomiędzy dwoma podporami tj. podporą przegubowo przesówną i przegubowo nieprzesówną.

Zacznę od zaznaczenia na belce punktów charakterystycznych oraz od przyjęcia włókien spodnich (włókien uprzywilejowanych) służących do znakowania wykresów momentów gnących.

Następnie podzielę belkę na przedziały charakterystyczne. Każdy z przedziałów przekroje myślowym przekrojem lewo lub prawostronnym. W kolejnym kroku wyznaczę funkcję momentów, sił tnących i sił normalnych dla każdego z wyznaczonych przedziałów charakterystycznych.

W przedziałąch, w któych występuje obciążnie ciągłe równomiernie rozłożonę poprzez przyrównanie pochodnej funkcji momentó do zera sprawdzę wsytępowanie ekstremum tej funkcji w danym przedziale. W przypadku wystąpienia ekstremum wysnaczę jego wartość.

Na końcu na podstawie uzyskanych funkcji sił wewnętrznych w poszczególnych przedziałach narysuje wykresy sił tnących, momentów gnących i sił normalnych.

Po narysowaniu wykresów pokaże Wam jak patrząc na wykresy i na belkę sprawdzić poprawność swojego rozwiązania.

W tym filmie przejdę do kolejnego przykładu obliczeniowego tym razem na symbolach. Rozwiąże belkę swobodnie podpartą, na całej swojej długości obciążoną obciążeniem ciągłym równomiernie rozłożonym. Dodatkowo belka jest obciążona momentem skupionym i siłą skupioną. Belka jest przewieszona przez podporę przegubowo przesówną. Dodatkowym utrudnieniem jest sytuacja, w któej zamiast wartości liczbowych używamy symboli "q" i "L".

Zacznę od zaznaczenia na belce punktów charakterystycznych oraz od przyjęcia włókien spodnich (włókien uprzywilejowanych) służących do znakowania wykresów momentów gnących.

Następnie podzielę belkę na przedziały charakterystyczne. Każdy z przedziałów przekroje myślowym przekrojem lewo lub prawostronnym. W kolejnym kroku wyznaczę funkcję momentów, sił tnących i sił normalnych dla każdego z wyznaczonych przedziałów charakterystycznych.

W przedziałąch, w któych występuje obciążnie ciągłe równomiernie rozłożonę poprzez przyrównanie pochodnej funkcji momentó do zera sprawdzę wsytępowanie ekstremum tej funkcji w danym przedziale. W przypadku wystąpienia ekstremum wysnaczę jego wartość.

Na końcu na podstawie uzyskanych funkcji sił wewnętrznych w poszczególnych przedziałach narysuje wykresy sił tnących, momentów gnących i sił normalnych.

Po narysowaniu wykresów pokaże Wam jak patrząc na wykresy i na belkę sprawdzić poprawność swojego rozwiązania.

W tym filmie przejdę do kolejnego przykładu obliczeniowego. Rozwiąże belkę podpartą wspornikową, na całej swojej długości obciążoną obciążeniem ciągłym równomiernie rozłożonym. Dodatkowo belka jest obciążona momentem skupionym i siłą skupioną.

Zacznę od zaznaczenia na belce punktów charakterystycznych oraz od przyjęcia włókien spodnich (włókien uprzywilejowanych) służących do znakowania wykresów momentów gnących.

Następnie podzielę belkę na przedziały charakterystyczne. Każdy z przedziałów przekroje myślowym przekrojem lewo lub prawostronnym. W kolejnym kroku wyznaczę funkcję momentów, sił tnących i sił normalnych dla każdego z wyznaczonych przedziałów charakterystycznych.

W przedziałąch, w któych występuje obciążnie ciągłe równomiernie rozłożonę poprzez przyrównanie pochodnej funkcji momentó do zera sprawdzę wsytępowanie ekstremum tej funkcji w danym przedziale. W przypadku wystąpienia ekstremum wysnaczę jego wartość.

Na końcu na podstawie uzyskanych funkcji sił wewnętrznych w poszczególnych przedziałach narysuje wykresy sił tnących, momentów gnących i sił normalnych.

Po narysowaniu wykresów pokaże Wam jak patrząc na wykresy i na belkę sprawdzić poprawność swojego rozwiązania.