Rysunek rzutu parteru jest niezwykle istotnym elementem projektu budowlanego. Stanowi on podstawę do dalszych etapów prac projektowych i jest kluczowym narzędziem wizualizacji oraz planowania przestrzeni mieszkalnej. Ten szczegółowy rysunek daje kompleksową wizję przestrzeni na poziomie parteru, umożliwiając projektantom i klientom lepsze zrozumienie układu pomieszczeń oraz relacji między nimi.
Definicja rzutu parteru
Rzut parteru , zwany również rzutem przyziemia , jest dwuwymiarowym obrazem, który prezentuje układ pomieszczeń na pierwszej kondygnacji nadziemnej budynku. Przedstawia on ściany, drzwi, okna, meble i inne szczególne elementy. Jest jednym z podstawowych elementów projektu budolwanego.
Proces tworzenia
Proces tworzenia rysunku rzutu parteru wymaga odpowiedniego przygotowania. Oto kilka kroków, które mogą Ci pomóc:
- Zbierz informacje na temat projektu . Na początku musisz zapoznać się kartą projektową. Przeczytaj ją szczegółowo. To pomoże Ci zrozumieć, jakie elementy musisz uwzględnić na rysunku.
- Zapoznaj się z przepisami techniczno-budowalanymi. Przepisy te określają minimalne wymagania dotyczące: zabudowy i zagospodarowania działki budowlanej, oświetlenia i nasłonecznienia pomieszeń, schodów i pochylni, wymiarów i wysokści pomieszczeń, instalacji technicznych, bezpieczeństwa konstrukcji, bezpieczeństwa pożarowego oraz wielu innych aspektów.
- Użyj odpowiednich narzędzi. Możesz skorzystać z oprogramowania do projektowania architektonicznego typu CAD np. AutoCAD lub GstarCAD.
- Stwórz szkic wstępny. Rozpocznij od stworzenia szkicu wstępnego, który obejmuje główne elementy układu pomieszczeń. Zaznacz ściany, drzwi, okna i inne stałe elementy. Skoncentruj się na zachowaniu odpowiednich proporcji.
- Uwzględnij konstrukcję . Ważne jest, abyś na rysunku uwzględnił również elementy konstrukcyjne, takie jak słupy, belki czy schody. Te elementy mają kluczowe znaczenie.
- Ćwicz regularnie. Rysowanie rusunków technicznych wymaga praktyki i cierpliwości. Regularne ćwiczenia pozwolą Ci doskonalić swoje umiejętności i polepszać technikę.
Przepisy techniczno-budowlane
W procesie projektowania i budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych, wielorodzinnych i nie tylko, kluczowym elementem jest zgodność z obowiązującymi przepisami techniczno-budowlanymi. Zaliczyć można do nich m. in. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynku i ich usytuowanie . Przepisy te określają standardy, wymagania i wytyczne dotyczące różnych aspektów budynku, mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa, trwałości, funkcjonalności i komfortu użytkowników.
Przykład
W przytoczonym rozporządzeniu omawiane są m. in. aspekty dotyczące oświetlenia dziennego pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi np. salonu, pokoju, czy sypialni. Przepis ten brzmi w sposób następujący.
2. W pomieszczeniu przeznaczonym na pobyt ludzi stosunek powierzchni okien, liczonej w świetle ościeżnic, do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8, natomiast w innym pomieszczeniu, w którym oświetlenie dzienne jest wymagane ze względów na przeznaczenie – co najmniej 1:12.
Zgodnie z § 57 pomieszczenie przeznaczone na pobyt ludzi powinno być odpowiednio oświetlone natuturalnym światłem słonecznym, z uwzględnieniem jego przeznaczenia, kształtu i wielkości. Dodatkowo, warunki oświetlenia powinny spełniać wymagania określone w § 13 oraz w ogólnych przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.
Przepis § 57 ustala również minimalne wymagania dotyczące proporcji powierzchni okien w stosunku do powierzchni podłogi. W przypadku pomieszczenia przeznaczonego na pobyt ludzi, stosunek powierzchni okien (mierzonej w świetle ościeżnic) do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8. Natomiast w innych pomieszczeniach, w których oświetlenie dzienne jest wymagane ze względu na ich przeznaczenie, stosunek ten powinien wynosić co najmniej 1:12.
W praktyce oznacza to, że pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi powinny mieć odpowiednią ilość okien, które zapewnią wystarczające oświetlenie naturalne. Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi jest regulowany w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu oświetlenia i komfortu dla użytkowników danego pomieszczenia.
Poniżej na rysunku mamy przedstawiony fragment projektu budynku mieszkalnego jednorodzinnego (salon). Na tym przykładzie przedstawie Wam w jaki sposób dokonać weryfikacji spełnienia warunku § 57. ust. 2. Zgodnie z jego zapisem stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8.
W pierwszym kroku dokonuje określenia pola powierzchnia okna znajdującego się w analizowanym pomieszczeniu.
\(A_{okna}=3,0\times2,4=7,2m^2\)
Następnie wykonuje pomiar pola powierzchni pomieszczenia w programie AutoCAD za pomocą dostępnych funkcji i narzędzi.
Otrzymałem wynik.
\(A_{pom}=348450mm^2=34,85m^2\)
Teraz przystępuje do weryfikacji warunku.
\(\frac{7,2}{34,84}=0,206 \geq \frac{1}{8}=0,125\)
Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynosi 0,206. W związku z powyższym należy stwierdzić, że wymagany warunek § 57. ust. 2 został spełniony.
Literatura:
[1] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynku i ich usytuowanie
5.0
