Mam daną kratownicę o schemacie statycznym jak na rysunku poniżej:
Pokaże teraz jak krok po kroku obliczyć siły w prętach kratownicy przy wykorzystaniu metody Rittera.
Obliczenie reakcji podporowych
W pierwszym kroku muszę obliczyć reakcje podporowe w kratownicy.
Zastępuje podpory odpowiednimi dla nich reakcjami.
Na początku ponumerowałem wszystkie węzły kratownicy numerami od 1 do 5. W węźle 1 znajduje się podpora przegubowa nieprzesuwna, którą zastępuje dwoma reakcjami (pionową i poziomą) ponieważ odbiera dwie możliwości ruchu pionową i poziomą. Podporę przegubową przesuwną w węźle 3 zastępuje jedną reakcją pionową ponieważ odbiera wyłącznie możliwość ruchu pionowego.
Następnie wypisałem zestaw równań równowagi, z których będziemy korzystać przy obliczaniu reakcji podporowych. Przyjąłem również układ odniesienia x-y oraz dodatni zwrot momentu siły. Teraz korzystając z równania sumy rzutów sił na oś x wyznaczę wartość reakcji H1 oraz korzystając z sumy momentów w punkcie 1 wyznaczę wartość reakcji V3. Następnie obliczając sumę momentów względem punktu 3 obliczę wartość reakcji V1.
Rzutując siły na oś x szukam sił równoległych do osi x, jeśli zwrot siły jest zgody ze zwrotem osi wpisuje znak plus, jeśli przeciwny znak minus. Licząc sumę momentów względem punktu 1 i 2 mnożę każdą z sił przyłożonych do kratownicy przez odległość kierunku działania siły od punktu 1 lub 2.
Mając obliczone wartości reakcji podporowych zapisuje równanie sprawdzające. Wybieram równanie sumy rzutów sił na oś y, ponieważ nie wykorzystywałem jeszcze tego równania we wcześniejszych obliczeniach.
Wynik wychodzi równy zero, oznacza to poprawność przeprowadzonych obliczeń.
Kratownica Metoda Rittera
Aby obliczyć siły w prętach kratownicy przy wykorzystaniu metody Rittera przerysowuje kratownicę w miejsce podpór wstawiam obliczone wyżej siły reakcji.
Metoda Rittera polega na przecinaniu prętów kratownicy płaszczyzną.
Możemy dokonać przekroju wyłącznie przez trzy pręty przy czym nie mogą one wychodzić z jednego węzła kratownicy . Zgodnie z tą zasadą przeciąłem moją kratownice przez pręty 1-2, 1-4 i 5-4.
Następnie zaznaczam założone zwroty sił wewnętrznych w prętach. W moim przypadku przyjąłem, że wszystkie pręty są rozciągane . Stąd zwrot siły wewnętrznej "do wewnątrz" pręta. Wynika z zasady akcji i reakcji. Jeśli siły zewnętrzne rozciągają pręt to siły wewnętrzne przeciwdziałają temu rozciąganiu dlatego ich zwroty skierowane są do wewnątrz.
Jeśli zatem w obliczeniach siła w pręcie wyjdzie ujemna, będzie to oznaczać, że pręt jest ściskany.
Metoda Rittera pozwala na liczenie sum rzutów na osie x i y zarówno po lewej jaki po prawej stronie przekroju osobno. Pozwala również na obliczanie sumy momentów w dowolnym punkcie kratownicy zarówno po lewej jak i prawej stronie przekroju.
Obliczając sumę momentów w węźle nr 1 dla lewej strony w przekroju mogę wyznaczyć siłę w pręcie N54. Węzeł nr 1 jest to tak zwany punkt Rittera ponieważ odległości wektorów sił N12 i N14 od tego punktu są równe zero. Wartość siły w pręcie N54 wyszła ujemna, co oznacza, że zwrot wektora siły jest przeciwny do tego, który założyłem na wstępie. Pręt N54 jest zatem prętem ściskanym.
Kolejnym punktem Rittera jest węzeł nr 4. Obliczając sumę momentów w węźle nr 4 dla prawej strony przekroju mogę obliczyć wartość siły w pręcie N12. Wartość siły w pręcie wyszła dodatnia co potwierdza założony na wstępie zwrot wektora siły w pręcie. Pręt N12 jest zatem rozciągany.
Następnie korzystając z sumy rzutów sił na oś y dla strony prawej obliczamy wartość siły w pręcie N14. Wartość siły jest ujemna a co za tym idzie podobnie jak wyżej pręt jest ściskany.
5.0
